ಗೆಳೆತನ

ಎಂದೋ ಕಂಡ
ಹಗಲುಗನಸಿ’ಗೆ’
ಪೂರಕವಾಗೊಮ್ಮೆ
ಆವಿರ್ಭವಿಸಿದ
ನನಸಿನ ಎ’ಳೆ’
ಮುಕ್ತ ವಾತ್ಸಲ್ಯದ
ನೆಚ್ಚಿನ ಸೆಳೆ’ತ’
ಹೃದಯಾಂತರಾಳದ
ಸುಚೇತ’ನ’
ನನ್ನ-ನಿನ್ನ ‘ಗೆಳೆತನ’

ಹೀಗೊಂದು ಶಿಶು ಗೀತೆ, ಹೆಸರು ಪ್ರಕೃತಿಮಾತೆ

ಮರ,ಬೆಟ್ಟ, ಕಾಡು,ನೀರು
ಇರಲು ಚೆಂದ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಜೊತೆ ಜೊತೆ,
ನಾಶಮಾಡಿ ಪ್ರಕೃತಿತಾಯ
ಮರೆಯಬೇಕಿಲ್ಲ ಮಾನವೀಯತೆ.
ಬದುಕಬಲ್ಲದೇ ವನ ಗಿಡದಲಿ
ಹೂವಿಲ್ಲದೇ ಚಿಟ್ಟೆ?
ಬಾಳುವುದು ಹೇಗೆ ಮುದ್ದು ಕಂದ
ತೊರೆದು ತಾಯ ಮಮತೆ?!

ಕನಸು ಕರಗುವ ಮುನ್ನ

ಹಚ್ಚಿದ್ದು ಕಿರು ಹಣತೆ

ಹೊಸೆದ ಪುಟ್ಟ ಬತ್ತಿ ತುಂಡು

ಹಾಕಿದ್ದ ತೊಟ್ಟು ಎಣ್ಣೆ ಮುಗಿಯುತ್ತಿದೆ.

ಮರೆತ ಕಥನ, ಮೆರೆದ ಜೀವ ಕದನ

ನೆನೆದು ಮೊರೆಯುತ್ದಿದೆ ಅಳಿದುಳಿದ ಕುಡಿ ಬೆಳಕು.

ಈಗುಳಿದಿರುವುದಷ್ಟೇ ನಿಜ ಸಾರ;

ಹಿಂದಿನದ್ದೆಲ್ಲಾ ನಿಸ್ಸಾರ

ಹೊರೆಯಬೇಕು ಬೆಳಕು,

ಹೊಳೆದು ಪೊರೆಯಬೇಕು ತೊರೆದೆಲ್ಲಾ ಅಳುಕು.

ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟ ಸೊಡರು

ಬೆಳಗಲದೆಷ್ಟೊಂದು ಎಡರು ತೊಡರು

ಕರುಣಾಳು ಬಾ ಬೆಳಕೇ

ಸೊಡರನೊಮ್ಮೆ ಹೊತ್ತಿಸಿ ಇಡು

ಹಣತೆ ಬೇಕಾದರೆ ಬತ್ತಿಸಿಬಿಡು

ಬೆಳಕ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಉಳಿಸಿಬಿಡು

ನಡೆಸು ಬಿಡಿಸಿ ಕತ್ತಲ ಭಯ

ಆಗಲೇ ಬೇಕು

ತಮಸ್ಸೋಮ ಜ್ಯೋತಿಗ೯ಮಯ!!

---